Starfsmöguleikar

Erlendis er hefð fyrir því að skipta fornleifafræðingum í tvo hópa eftir því hvort þeir leggja fyrst og fremst stund á vettvangsvinnu – uppgröft eða skráningu – eða hvort þeir stunda vinnu sína að mestu innandyra, við túlkun, úrvinnslu, sérfræðigreiningar, kennslu, stjórnsýslu eða safnvörslu. Á Íslandi hefur slík aðgreining ekki tíðkast og flestir fornleifa-fræðingar sinna hvoru tveggja, vettvangsvinnu og innistörfum.

Söfn voru lengi vel helstu vinnustaðir fornleifafræðinga, einkum Þjóðminjasafnið, en nú eru fyrirtæki og sjálfstæðar stofnanir stærstu vinnustaðir þeirra, auk Minjastofnunar Íslands. Fornleifafræðingar vinna einnig á söfnum, bæði við rannsóknir og almenn safnastörf. Margir fornleifafræðingar starfa sjálfstætt og byggja afkomu sína á rannsóknarstyrkjum og þjónustuverkefnum fyrir einstaklinga, ríki og sveitarfélög.  Þjónusturannsóknir vegna skipulagsvinnu og framkvæmda eru veikamikill þáttur í starfi íslenskra fornleifafræðinga, en verkefni á sviði menningartengdrar ferðaþjónustu verða einnig æ fyrirferðarmeiri.

Fyrir utan það sem hér hefur verið talið vinna fornleifafræðingar við ýmis önnur störf, m.a. á fjölmiðlum og við kennslu á háskóla- eða framhaldsskólastigi. Menntun í fornleifafræði gerir fólki kleift að fást við fjölbreytileg störf þar sem reynir á þverfaglega og gagnrýna hugsun.