„Íslendingar eru að eldast sem þjóð.“  Þessi fullyrðing hefur verið áberandi í samfélagsumræðunni og á köflum líka í íslenskum fjölmiðlum þar sem bent er á að öldrun sé ein helsta áskorun samtímans. Til stuðnings fullyrðingunni hefur verið bent á að Íslendingar þurfi að breyta áherslum í samfélagsgerðinni í ljósi þess að sá hluti þjóðarinar sem hættir störfum vaxi nú mjög hratt.

Gjarnan er bent á neikvæðar afleiðingar af þessari þróun, t.d.  kalli hækkaður aldur þjóðarinnar á aukinn kostnað í stoðþjónustu og í heilbrigðiskerfinu og einnig á breytt húsnæðisúrræði fyrir þennan ört vaxandi hóp fólks. Íslendingar eru þó ekki alveg á sama stað og aðrir Evrópubúar því í mannfjöldaspá Hafstofunnar fyrir tímabilið 2016 til 2065 segir að þótt þjóðin sé að eldast þá séu Íslendingar nú, og verði um sinn, mun yngri en flestar Evrópuþjóðir. Hagstofan spáir því að árið 2060 verði meira en þriðjungur Evrópubúa eldri en 65 ára en bara um fjórðungur Íslendinga.

Ráðning kvenna í stöðu faglegs sveitar- eða bæjarstjóra er nátengd kynjaskiptingu viðkomandi sveitarstjórnar og þá sérstaklega því hvaða kyn eru í valdastöðum innan sveitarstjórnarinnar. Þetta er meðal þess sem kemur fram í nýrri bók Evu Marínar Hlynsdóttur, dósents í opinberri stjórnsýslu við Stjórnmálafræðideild Háskóla Íslands, sem hið virta forlag Peter Lang gaf út á dögunum.

Í síðustu viku gaf Cambridge-háskólaforlagið út bók um menningararf og menningareignir eftir þá Valdimar Tr. Hafstein, prófessor í þjóðfræði við Háskóla Íslands, og Martin Skrydstrup, dósent við Copenhagen Business School. Bókin heitir Patrimonialities: Heritage vs. Property.

„Í bókinni rannsökum við m.a. handritamálið milli Íslands og Danmerkur, skil á menningarminjum til Grænlands, kröfur Grikkja um skil á styttunum úr Meyjarhofinu frá British Museum, kröfur skoskra sjálfstæðissinna til Lewis-taflmannanna, verndun leikhúshefða í Kerala-héraði á Indlandi, Vimbuza-lækninga í Malaví og alþýðulista á Jemaa el-Fna markaðstorginu í Marrakess ... tja, bara svo nokkuð sé nefnt,“ segir Valdimar. 

„Það fylgir því mjög sterkt tilfinning að snúa aftur að jökli sem þú þekkir og sjá hann breytast með svo afdrifaríkum hætti, að hluta til yfir áratugi eða jafnvel bara milli ára. Það getur verið yfirþyrmandi stundum og það er hryggilegt til þess að hugsa að sumir þessara staða munu verða óþekkjanlegir innan nokkurra áratuga,” segir Kieran Baxter, nýdoktor við Rannsóknasetur Háskóla Íslands á Höfn á Hornafirði.

Kieran hefur ásamt samstarfsfólki sínu þróað nýjar aðferðir í myndmiðlun til þess að koma til skila þeim miklu breytingum sem eru að verða á jöklum landsins. Myndskeið hans af hraðri bráðnun íslensku jöklanna hafa vakið feiknaathygli víða um heim og hafa m.a. fært Kieran tækifæri til þess að vinna með BBC að hinni geysivinsælu þáttaröð Frozen Planet.